"eksik yanım..

ayağa kalk buradayım de!

sana devamsızlıktan 

hayatta 

kalıyorum

Hak ettiği yerde olmayana.. borca verdiğin öğüdün hala ezberimde… en çok ihtiyaç duyduğum yerde.. 402 nolu otel odasının penceresinde yıldırım gibi düştü üstüme… nasıl milim milim geziniyorum arasında bi bilsen üstünden atlıyorum kelimelerinin Tahmin bile edemezsin Damarlarımda piçliğini çocuğun   Kendimi ensemden tutup ayağa kaldırdım…! Ve yürütüyorum… 
Yaşadıklarımı kirleterek kendimi temize çıkarmaya çalışmıyorum.

Ben,

Senin tüm cümlelerini söyleyip,

noktayı koyup bekleyeceğin yerdeyim.

Hiç'teyim...

‎
"yağmur dindi, biz yağmur dinine inandık."...