BUGÜN...
29 OCAK................
HERHANGİ BİRGÜN DEĞİL..
CANIMIN CANDAN GİTTİĞİ GÜN BUGÜN...
Hayatta ben en çok babamı sevdim.
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpı bacaklarıyla – ha düştü, ha düşecek –
Nasıl koşarsa ardından bir devin,
O çapkın babamı ben öyle sevdim.
Bilmezdi ki oturduğumuz semti,
Geldi mi de gidici – hep, hepp acele işi! –
Çağın en güzel gözlü maarif müfettişi.
Atlastan bakardım nereye gitti,
Öyle öyle ezber ettim gurbeti.
Sevinçten uçardım hasta oldum mu,
40’ı geçerse ateş, çağ’rırlar İstanbul’a,
Bi helallaşmak ister elbet, diğ’mi, oğluyla!
Tifoyken başardım bu aşk oy’nunu,
Ohh dedim, göğsüne gömdüm burnumu.
En son teftişine çıkana değin
Koştururken ardından o uçmaktaki devin,
Daha başka tür aşklar, geniş sevdalar için
Açıldı nefesim, fikrim, canevim.
Hayatta ben en çok babamı sevdim.
can yücel
KOŞTURURKEN ARDINDAN O UÇMAKTAKİ DEVİN
DAHA BAŞKA TÜR AŞKLAR, GENİŞ SEVDALAR İÇİN
AÇILDI NEFESİM,FİKRİM,CANEVİM
HAYATTA BEN EN ÇOK BABAMI SEVDİM...
